سیری در شعر «ناگه غروب کدامین ستاره؟» از مهدی اخوان ثالث (بخش اول)

پروفسور دکتر ورنر هوفمنبرگردان شین میم شین۳۷ دولتی که به «وکالت» از سوی خلق زحمتکش، به وسیله مأمورین همیشه قابل خلع (چه از «بالا» و چه از «پائین») اداره می شود، بنا بر ماهیت خویش، دولت حاکمیت نیست، اما دولت قدرت می تواند باشد.(آماج به وضعیتی آتی و یا نقطه پایانی نسبی هر توسعه اطلاق می شودکه به طور فکری، به وسیله انسانها، پیشاپیش، ازمیان انبوهی از امکانات عینی انتخاب می شود (تعیین کیفی آماج) و مقرر می گردد (تعیین کمی آماج).آماج تنها به برکت عمل اکتیو (فعال) انسانی می تواند تحقق یابد، یعنی از خطه امکان به عالم واقعیت بگذرد. مترجم)۳۸ اکنون این سؤال تردید آمیز مطرح می شود که آیا اداره جامعه به وسیله فونکسیونرها (مأمورین) نمی تواند از نقطه زمانی معینی، خصلت مأموریتی خود را از دست بدهد؟۳۹ برای پاسخ به این پرسش، باید این مسئله مورد بررسی قرار گیرد که یک دولت کی بس می کند، در انطباق با آماج های خیرخواه ملت ـ به معنی وسیع کلمه ـ باشد؟۴۰ چنین پرسشی را در مورد هر حکومتی می توان مطرح کرد.۴۱ دعوی دولت ها مبنی بر «سوسیالیستی» بودن را باید به همان سان پذیرفت، که ما خصلت «دموکراتیک» داشتن نظامات دولتی پارلمانتاریستی را می پذیریم.۴۲ هر نظام قدرت جامعتی بنا بر محتوایش، از نظام حاکمیت تمیز داده می شود و نه حتما بنا بر فرم هایش.۴۳ قبول این ادعا که اگر اعمال قدرت مبتنی بر حاکمیت نباشد، معتدلتر از استفاده از قدرت با خصلت حاکمیت خواهد بود، ساده لوحانه است.۴۴ میزان کم و یا بیش مزایائی که یک جامعه عرضه می کند، به طور کلی نمی تواند موضوع قضاوت علمی قرار گیرد.۴۵ در واقع، محتوای جامعه است که در نهایت، تعیین کننده ادعاها و مظاهر ظاهری و نمودین آن است.(در دیالک تیک پدیده سیری در شعر «ناگه غروب کدامین ستاره؟» از مهدی اخوان ثالث (بخش اول)...

شین میم شین بوستانباب سومدر عشق و مستی و شورحکایت اولبخش اول(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰ ـ ۸۳)ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم! ۱ز دوست هر که تو بینی، مراد خود خواهدمراد خاطر سعدی، مراد خاطر او ست.معنی تحت اللفظی:خلایق همه از دم، تحقق آرزوی خود را از دوست می طلبند.به استثنای سعدی که خواهان تحقق آرزوی خود دوست است.مدح شبه ذم به این می گویند:دوست مورد سعدیخودش جزو آرزومندان است و دنبال باب الحوایج می گردد.سعدی در این بیت شعر، مردم را مذمت می کند، که از دوست وسیله ای برای نیل به اهداف شخصی (مراد) می سازند، در حالی که خود او تافته جدا بافته ای است و مرادی جز مراد دوست ندارد.سعدی بدین طریق میان وسیله و هدف علامت تساوی می گذارد و به تخریب دیالک تیک وسیله و (۱) می پردازد و ضمنا دیالک تیک عاشق و (۲) را به شکل دیالک تیک هیچ و همه چیز مسخ و مثله و مخدوش می کند. سعدی بدین طریق میان وسیله و هدف علامت تساوی می گذارد و به تخریب دیالک تیک وسیله و هدف می پردازد و ضمنا دیالک تیک عاشق و معشوق را به شکل دیالک تیک هیچ و همه چیز مسخ و مثله و مخدوش می کند.سعدی ضمنا دیالک تیک اوبژکت و سوبژکت را به شکل دیالک تیک مراد و دوست بسط و تعمیم می دهد. ادامه دارد. + نوشته شده در دوشنبه یازدهم تیر ۱۴۰۳ ساعت 0:39 توسط سیاوش زهری  |  سیری در شعر «ناگه غروب کدامین ستاره؟» از مهدی اخوان ثالث (بخش اول)...

میم حجری https://hadgarie.blogspot.com/2024/07/blog-post.html ادامه دارد. سیری در شعر «ناگه غروب کدامین ستاره؟» از مهدی اخوان ثالث (بخش اول)...